کاربر: میهمان
با پزشکان معرفی شده در این سایت تماس بگیرید و مشکلات خود را مطرح نمایید  

اطلاعات مربوط به سرطان مبهل

سرطان مبهل چیست؟

سرطان مبهل، سرطانی است که در بافت های مبهل آغاز می شود. مبهل بخش بیرونی اندام تناسلی زن است که دربرگیرنده لب های فرج، کلیتوریس و دهانه واژن می باشد. سرطان مبهل بیشتر بر لب های واژن اثر می گذارد.

بیشتر زنان دارای سرطان مبهل، بالاتر از 50 سال و با رنج سنی ماکزیمم 65 تا 75 سال هستند. اما این بیماری بیشتر در بین زنان کم تر از 40 سال شایع است.

سرطان مبهل 5 تا 12 درصد از همه سرطان های تهاجمی زنان را دربرمی گیرد. هیچ تست غربال گیری بجز معاینات شخصی از مبهل و معاینات منظم لگن خاصره توصیه نمی شود. بیوپسی از زخم مبهلی، تست اصلی برای تشخیص است.

زنانی که احساس خارش و نیز تغییر در رنگ و ظاهر مبهل خود دارند، نسبت به دیگران احتمال بیشتری دارد که در معرض ابتلاء به سرطان مبهل باشند. لازمست که هر زنی سالانه معاینه لگن و Pap smear انجام دهد که در خلال آن، پزشک هرگونه مورد غیرطبیعی را در رنگ یا ساختار مبهل پیدا کند.

انواع سرطان مهبل

انواع سرطان مهبل دو نوع سرطان مهبل وجود دارد :

سرطان یاخته های پولکی- این نوع سرطان، شایع ترین سرطان مهبل است و 80 درصد از موارد را شامل می شود. یک نوع فرعی از سرطان یاخته های پولکی، سرطان Verrucous نام دارد. این سرطان به آهستگی رشد می کند و اغلب شبیه به یک زگیل بزرگ بنظر می رسد.

Adenocarcinoma – تقریبا 8 درصد از موارد سرطان مهبل را شامل می شود. این سرطان معمولا در غدد بارتولن آغاز می شود که دقیقا در ورودی واژن است و مایعی مخاطی مانند تولید می کند که به عنوان یک روانساز عمل می کند. Adenocarcinoma می تواند در غدد عرق نیز تولید شود. دیگر حالت مرتبط، بیماری Paget است که در آن یاخته های Adenocarcinoma محصور به لایه بالایی پوست مهبل هستند. برخی بیمارانی که این حالت را دارند، ممکنست محلی از بدن آنها دارای Adenocarcinoma تهاجمی باشد. ممکنست که انواع دیگری از سرطان از قبیل melanomas ، سرطان یاخته های بنیادین و تومورهای بدخیم در مهبل پیش بیاید. این انواع سرطان کم تر از 10 درصد همه موارد سرطان مهبل را شامل می شوند.

 

عوامل ابتلاء به سرطان مهبل

اگرچه دلایل واقعی ابتلاء به سرطان واژن ناشناخته هستند ولی ممکنست دلایل خاصی وجود داشته باشند که احتمال ابتلاء یک زن را به سرطان واژن افزایش دهند. اما لازمست بیاد داشته باشید که داشتن یک یا چند عامل از این عوامل بدان معنی نیست که شما حتما دچار این بیماری خواهید شد.

عواملی که می تواند احتمال ابتلاء زنان را به سرطان مهبل افزایش دهند، اینها هستند :

  • سن- تقریبا 80 درصد از موارد سرطان واژن در زنان بالای 50 سال رخ می دهد و نزدیک به 50 درصد در بالاتر از 70 سالگی دیده می شود.

  • ویروس Papilloma انسانی (HPV)- HPV گروهی از بیش از 100 ویروس است، برخی از این ویروس ها از راه جنسی منتقل می شوند و ممکنست احتمال ابتلاء به دیگر انواع سرطان دستگاه تناسلی را افزایش دهند. برخی از شایع ترین حالت های HPV ممکنست سبب پیدایش زگیل Papilloma شوند درحالی که شاید دیگر انواع عفونت های HPV نشانه های قابل دیدی نداشته باشند. انواع 16 و 18 و 31 از HPV ، ارتباط قوی تری با پیدایش سرطان دارند و ویروس HPV سبب افزایش احتمال ابتلاء می شود. تقریبا 50 درصد از موارد به عفونت ویروسی مربوط می شود و این بیشتر در بین زنان جوان دیده می شود. حفاظت در برابر HPV می تواند به بسیاری از زنان کمک کند تا احتمال ابتلاء به سرطان مهبل را در خود پایین بیاورند، اخیرا در ایالات متحده دو نوع واکسن برای این منظور ساخته شده است.

  • سیگار کشیدن- زنانی که سیگار می کشند و به ویژه آنهایی که قبلا آلوده به ویروس HPV بوده اند، احتمال بیشتری برای ابتلاء به سرطان مهبل دارند.

  • ویروس عدم کارآیی سیستم ایمنی (HIV)- عفونت HIV نیز می تواند احتمال ابتلاء زنان را به سرطان مهبل افزایش دهد و این با افزایش احتمال عفونت توسط HPV همراه باشد.

  • Intraepithelial Neoplasia مهبلی (VIN)- این یک حالت پیش سرطانی است که در آن، یاخته های غیرطبیعی به لایه بالایی مهبل محدود هستند (که epithelium هم نامیده می شود). VIN پیشتر dysplasia (بد قوارگی) نامیده می شد و معمولا به عفونت با HPV مرتبط است. درحالی که وجود VIN احتمال ابتلاء نهایی به سرطان مهبل را افزایش می دهد، این طور نیست که همه زنانی که VIN دارند، دچار این سرطان شوند. اما لازمست که این حالت درمان شود و چک آپ های منظمی انجام شود.

  • Lichen Sclerosus – خارش پوست مهبل نشانگر این حالت است و تا حدودی احتمال ابتلاء به سرطان مهبل را افزایش می دهد.

  • سرطان دهانه رحم- سرطان دهانه رحم که قبلا وجود داشته است، می تواند احتمال ابتلاء به سرطان مهبل را افزایش دهد. این ممکنست به مشترک بودن عوامل این دو بیماری مربوط باشد، عواملی از قبیل عفونت HPV و سیگار کشیدن.

توجه: هر عاملی که سبب افزایش احتمال ابتلاء به بیماری باشد، عامل احتمال ابتلاء نامیده می شود. داشتن یکی از این عوامل، به معنی این نیست که شما سرطان خواهید گرفت و نیز نداشتن این عوامل به معنی این نیست که شما دچار سرطان نخواهید شد. اگر فکر می کنید که یک یا چند عامل از این عوامل را دارید، با پزشک خودتان درمیان بگذارید.

 

نشانه ها و علائم سرطان مهبل

یافتن سرطان مهبل در مراحل اولیه آن، شانس درمان موفق آن را افزایش می دهد. انجام آزمایش های منظم لازمست و می باید هرگونه نشانه های غیرعادی را به پزشک اطلاع داد.

زنانی که دچار حالت پیش سرطانی intraepithelial neoplasia مهبلی (VIN) هستند، اغلب هیچ گونه نشانه ای ندارند. گاهی ممکنست این زنان از خارش مداوم شکایت کنند و یا لکه ای را ببینند که ضخیم تر و روشن تر از پوست پیرامون آنست. در برخی موارد ممکنست که این لکه قرمز یا صورتی رنگ باشد و یا حتی ممکنست تیره تر از منطقه پیرامونش دیده شود.

زنانی که دچار شکل های تهاجمی این بیماری هستند، اغلب نشانه های سرطان مهبل از قبیل موارد زیر را دارند :

  • یک یا چند توده قرمز یا صورتی رنگ که سطح مرطوب زگیل مانندی دارد

  • یک منطقه سفید رنگ که زمخت بنظر می رسد

  • خارش مداوم

  • احساس درد یا سوزش به هنگام ادرار کردن

  • خون ریزی و تغییر شکل بدون ارتباط با پریود ماهانه

  • یک زخم باز که بیش از یک ماه به درازا می کشد

زنانی که دچار verrucous هستند که نوعی فرعی از سرطان مهبل یاخته های پولکی می باشد، ممکنست زائده ای شبیه به گل کلم را ببینند که مشابه با سرطان غده بارتولن است و معمولا مرتبط با برآمدگی بر روی هر طرف از شکاف واژن است، گرچه ممکنست که این حالت یک کیست ساده باشد. زنانی که دچار بیماری Paget هستند، اغلب از دردناک بودن و وجود یک منطقه فلسی شکل قرمز رنگ می نالند.

چون این علامت های سرطان مهبل ممکنست نشانگر موارد غیرسرطانی نیز باشد، در مورد هرگونه خارش غیرطبیعی، درد یا تغییرات در پوست مهیل لازمست که با پزشک متخصص زنان مشورت شود تا علت آن مشخص شود و در صورت نیاز، درمان مناسب برای آن تعیین گردد.

توجه: احتمال دارد که این نشانه ها در اثر مشکلاتی جز سرطان باشند. بهتر است که برای تشخیص دقیق با یک متخصص مشورت کنید.

 

تشخیص و ردیابی سرطان مهبل

در مراکز درمانی، اولین اولویت، ارزیابی دقیق بیماری بیمار است. این گام برای تهیه طرح درمانی مناسب، لازمست.

در مراکز درمان سرطان، علاوه بر گرفتن سوابق پزشکی، پزشک یک معاینه از لگن بیمار انجام می دهد. گام بعدی، انجام بیوپسی از منطقه مشکوک است. در این روش پزشک قطعه از بافت محل مشکوک را برمی داردد و آن را به آزمایشگاه می فرستد تا در زیر میکروسکوپ بررسی شود. نتیجه این بررسی، سرطانی بودن یا نبودن یاخته ها و نوع سرطان را مشخص می کند. ممکنست که پزشک از ماده رنگی ویژه ای استفاده کند تا محل مورد نظر برای بیوپسی را بیابد و یا از یک میکروسکوپ ویژه که colposcope نام دارد استفاده کند تا پوست مهبل را بررسی کند (این کار vulvoscopy نام دارد).

دیگر تست های احتمالی برای سرطان واژن اینها هستند :

  • پرتونگاری ایکس از قفسه سینه- می توان یک پرتونگاری ایکس استاندارد از قفسه سینه انجام داد تا دید آیا یاخته های سرطانی به شش ها سرایت کرده اند.

  • تصویربرداری کامپیوتری (سی تی اسکن)- سی تی اسکن، نوع ویژه ای از پرتونگاری ایکس است که تصاویری سه بعدی و متقاطع از همه بدن بدست می دهد. برخلاف یک پرتونگاری ایکس معمولی، سی تی اسکن می تواند تصاویر دقیقی از اندام های داخلی بدن مانند کبد و شش ها بدست دهد. این تصویربرداری معمولا برای آن استفاده می شود که سایز و شکل تومور معلوم شود و مشخص شود که آیا سرطان به غدد لنفاوی یا دیگر اندام های بدن سرایت کرده است یا نه.

  • تصویربرداری به کمک تشدید میدان مغناطیسی (MRI)- از MRI نیز برای تشخیص سرطان مهبل استفاده می شود. این تصویربرداری، امکان بررسی بافت های نرم درون بدن را فراهم می سازد اما برخلاف پرتونگاری ایکس و سی تی اسکن، در MRI از امواج رادیوفرکانسی و میدان های مغناطیسی قوی برای تهیه تصاویر استفاده می شود، بنابراین قرار گرفتن در معرض تابش پرتوها پیش نمی آید. از MRI اغلب برای بیمارانی استفاده می شود که سرطانی در منطقه لگن خود دارند، این تصویربرداری برای شناسایی بزرگ شدن غدد لنفاوی سودمند است که خود ممکنست نشانگر گسترش سرطان باشد. همچنین MRI می تواند ابزار موثری باشد برای تعیین اینکه آیا سرطان به مغز یا رشته نخاعی سرایت کرده است یا نه.

  • اسکن با کمک انتشار ذرات پوزیترون (PET)- این تکنیک تصویربرداری برای توجه به فعالیت متابولیکی درونی اندام های گوناگون بدن استفاده می شود. یک ماده رنگی رادیواکتیو- که معمولا نوعی گلوکز است- به بیمار تزریق می شود و از یک دوربین ویژه استفاده می شود تا تصویری از مناطق رادیواکتیو شده درون بدن تهیه شود. چون یاخته های سرطانی بسرعت رشد می کنند و اغلب در مقایسه با یاخته های سالم، فعالیت متابولیکی بیشتری دارند، بیشتر از گلوکز رادیواکتیو شده جذب می شوند. بعلت این پدیده، اسکن PET می تواند در یافتن جابجایی های کوچک، بسیار سودمند باشد و یا تعیین شود که آیا غدد لنفاوی بزرگ شده، دارای یاخته های سرطانی هستند یا نه. اسکن های PET بسیار حساسند اما جزئیات بیشتری را نشان نمی دهند بنابراین اغلب به همراه سی تی اسکن مورد استفاده قرار می گیرد (PET/CT).

  • Proctosigmoidoscopy و Cystoscopy- در این دو روش مشابه، از یک لوله قابل انعطاف باریک و توخالی استفاده می شود که یک عدسی و منبع نوری بر انتهای آن قرار دارد تا با آن بتوان راست روده و روده بزرگ یا مثانه را بررسی کرد تا معلوم شود آیا سرطان به آنها گسترش یافته است یا نه.

 

مرحله بندی سرطان مهبل

مراحل سرطان مهبل

مرحله بندی سرطان واژن نشان می دهد که بزرگی سرطان تا چه اندازه است و گسترش سرطان چقدر است. مراحل سرطان واژن براساس سه طبقه است :

  • T- سایز تومور اولیه را شرح می دهد

  • N- بیان می کند که آیا یاخته های سرطانی به غدد لنفاوی منطقه سرایت کرده اند یا نه

  • M- نشان می دهد که آیا سرطان جابجا شده است (به مناطق دوردست بدن سرایت کرده است)

گروه بندی مراحل سرطان مهبل

  • مرحله 0: این مرحله نشانگر یک مرحله اولیه از سرطان است که محدود به سطح مهبل است. این مرحله را می توان سرطان موضعی یا بیماری Bowen نیز نام گذاری کرد. از این مرحله فقط در سیستم مرحله بندی مرسوم AJCC استفاده می شود و در سیستم FIGO کاربرد ندارد.

  • مرحله I: در این مرحله، سرطان در حال رشد کردن در مهبل و perineum (محلی بین مقعد و ورودی واژن) است. سرطان به غدد لنفاوی یا دیگر اندام های بدن سرایت نکرده است.

  • مرحله IA- در این مرحله، تومورها کوچک تر از 2 سانتیمتر هستند و به عمق بیشتر از 1 میلیمتر از بافت مهبل سرایت نکرده اند.

  • مرحله IB- در این مرحله، تومورها بزرگ تر از 2 سانتیمتر هستند و به عمق بیشتر از 1 میلیمتر از بافت مهبل سرایت کرده اند.

  • مرحله II: در این مرحله، سرطان به فراتر از مهبل و perineum مقعد سرایت کرده است که در فاصله یک سوم بین واژن و مجرای پیشاب قرار دارد. اما یاخته های سرطانی به غدد لنفاوی یا دیگر اندام های بدن سرایت نکرده اند.

  • مرحله IIIA: در این مرحله، سرطان در حال رشد بین مهبل و perineum است و ممکنست به مقعد سرایت کرده باشد که در فاصله کم تر از یک سوم فاصله بین واژن و مجرای پیشاب قرار دارد. سرطان به یک غده لنفاوی سرایت کرده و سایز تومور بزرگ تر از 5 میلیمتر است یا به یکی از دو غده لنفاوی مجاور سرایت کرده است و سایز تومور کم تر از 5 میلیمتر است. یاخته های سرطانی جابجا نشده اند و به محل های دوردست بدن سرایت نکرده اند.

  • مرحله IIIB: در این مرحله از سرطان مهبل، سرطان در حال رشد در مهبل و perineum است و ممکنست به مقعد سرایت کرده باشد که در فاصله کم تر از یک سوم فاصله بین واژن و مجرای پیشاب قرار دارد. سرطان به سه غده لنفاوی مجاور سرایت کرده و سایز تومور کم تر از 5 میلیمتر است و یا به دو غده لنفاوی مجاور سرایت کرده است و سایز تومور 5 میلیمتر یا بیشتر است. یاخته های سرطانی به محل های دوردست بدن جابجا نشده اند.

  • مرحله IIIC: در این مرحله سرطان در حال رشد در مهبل و perineum است و ممکنست به مقعد سرایت کرده باشد که در فاصله کم تر از یک سوم فاصله بین واژن و مجرای پیشاب قرار دارد. یاخته های سرطانی به غددد لنفاوی مجاور سرایت کرده اند و نیز در بیرون لایه پوششی، رشد یاخته های سرطانی حداقل یک غده لنفاوی آغاز شده است. یاخته های سرطانی به محل های دوردست بدن جابجا نشده اند.

  • مرحله IVA: در این مرحله از سرطان مهبل، سرطان در حال رشد در مهبل و perineum است و ممکنست به مقعد سرایت کرده باشد که در فاصله کم تر از یک سوم فاصله بین واژن و مجرای پیشاب قرار دارد. یا اینکه یاخته های سرطانی به غدد لنفاوی مجاور سرایت کرده اند و سبب شده که آنها به بافت های مجاور ملحق شده باشند و یا زخم های سربازی پدید آمده باشند و یا یاخته های سرطانی به اندام های بیشتری از بدن از قبیل مثانه، راست روده، استخوان لگن یا بخش بالایی مجرای پیشاب سرایت کرده باشند. اما یاخته های سرطانی به اندام های دوردست بدن نرسیده اند.

  • مرحله IVB: این مرحله، پیشرفته ترین مرحله است. یاخته های سرطانی به اندام های دوردست یا غدد لنفاوی دورتر از لگن رسیده اند.

 
کاربر:
رمز:
لینک ها:    
   
 

پیشگامان
پیشگام
کارت فینگر
پردازش تردد