کاربر: میهمان
با پزشکان معرفی شده در این سایت تماس بگیرید و مشکلات خود را مطرح نمایید  

اطلاعات مربوط به سرطان حنجره

سرطان حنجره چیست؟

سرطان حنجره یکی از شایع ترین انواع سرطان گلو است. در آمریکا حدود 120 هزار مبتلا به سرطان حنجره وجود دارد.

حنجره که به عنوان محفظه تولید صدا نیز نامیده می شود، در گردن و در بالای نای قرار دارد. حنجره در نفس کشیدن، بلع غذا و صحبت کردن افراد نقش دارد. این عضو بدن از سه بخش ساخته شده است: دهانه حنجره (جایی که طناب های صوتی در آن قرار دارند)، supraglottis (جایی که در بالای دهانه حنجره می باشد) و subglottis (مکانی در زیر دهانه حنجره).

بیش از نیمی از موارد سرطان حنجره در دهانه حنجره یافت می شوند. مردان نسبت به زنان، احتمال بیشتری برای ابتلاء به این نوع سرطان را دارند.

انواع سرطان حنجره

سرطان یاخته های پولکی، شایع ترین نوع از سرطان حنجره است. این سرطان در یاخته های تختی که گلو را می پوشانند، تشکیل می شود.

Adenocarcinoma در یاخته های غده ای حلقوم آغاز می شود. این نوع از سرطان حنجره، سرطان نادری است. انواع دیگر سرطان حنجره شامل اینها می شود: lymphoepithelioma ، سرطان یاخته های دوکی شکل، سرطان زگیل مانند، سرطان های غیر متمایز غدد لنفاوی که lymphoma نامیده می شوند.

سرطان حنجره، شکلی از سرطان سر و گردن است. سرطان های سر و گردن شامل همه سرطان هایی می شود که در گلو، بینی و یا دهان ایجاد می شود.

 

عوامل ابتلاء به سرطان حنجره

عوامل ابتلاء به سرطان حنجره کدامند؟

به مانند بسیاری از سرطان ها، احتمال ابتلاء به سرطان حنجره با بالا رفتن سن افزایش می یابد. مردان احتمال بیشتری دارند دچار این سرطان شوند تا زنان. همچنین افراد بالای 65 سال با خطر بیشتری در این زمینه روبرو هستند.

دیگر عوامل ابتلاء به سرطان حنجره اینها هستند :

  • نژاد: سرطان حنجره بیشتر در بین اروپایی ها شایع است تا آسیایی ها و اهالی آمریکای لاتین.

  • مصرف دخانیات: مصرف دخانیات احتمال ابتلاء به سرطان حنجره و نیز سایر سرطان های سر و گردن را افزایش می دهد . بیشتر کسانی که دچار سرطان حنجره می شوند، سابقه استعمال سیگار و دیگر دخانیات را داشته اند و یا در معرض دود این مواد بوده اند. احتمال ابتلاء به سرطان با افزایش دفعات مصرف دخانیات زیاد می شود. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض دود دخانیات نیز ممکنست عاملی برای این ابتلاء باشد.

  • الکل: کسانی که زیاد مشروبات الکلی مصرف می کنند، نسبت به دیگران احتمال بسیار بیشتری دارد که به سرطان حنجره دچار شوند. مصرف هردوی این مواد، احتمال ابتلاء به این سرطان ها را چندین برابر می کند.

  • تغذیه ناقص: به مانند همه سرطان های سر و گردن، تغذیه ناقص ممکنست احتمال ابتلاء به سرطان حنجره را افزایش دهد. این موضوع ممکنست ناشی از کمبود ویتامین ها باشد که در بین مصرف کنندگان الکل شایع است.

  • عفونت ویروسی بیماری Papilloma (بیماری همراه با تورم پوست): ویروس های Papilloma از نوع انسانی آن و یا HPV به میزان 100 نوع ویروس مشابه را دربرمی گیرد. بسیاری از HPV ها سبب پیدایش زگیل می شوند اما برخی از آنها سرطانی هستند. قابل توجه است که موضوع HPV با سرطان دهانه رحم به هم گره خورده است. اخیرا HPV به سرطان دهان نیز ارتباط داده شده است. ممکنست HPV عاملی برای ابتلاء به برخی سرطان های hypopharynx نیز باشد. برآورد می شود نسبت کسانی که حنجره آنها با همان HPV ها آلوده شده باشد، رنجی از 6 درصد تا 47 درصد دارد اما احتمال کمی دارد که این ویروس به عنوان عامل مستقیمی در ایجاد سرطان حنجره باشد.

  • ضعیف شدن سیستم ایمنی: کسانی که سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف است- این ممکنست ناشی از بیماری مادرزادی، ایدز و یا برخی از داروها باشد- ممکنست احتمال بیشتری برای ابتلاء به سرطان حنجره داشته باشند.

  • نشانگان ژنتیکی: برخی از جهش های ژنتیکی ارثی که نشانگان متفاوتی را در بدن ایجاد می کند، احتمال ابتلاء به سرطان حنجره را بیشتر می کند :

o کم خونی Fanconi : این مشکل خونی توسط اختلالات ارثی در چندین ژن ایجاد می شود. مشکلاتی که می تواند در سنین پایین آغاز شود و اغلب منجر به کم خونی سرطانی شود. کسانی که دچار Fanconi هستند، احتمال بیشتری برای ابتلاء به سرطان گلو دارند.

o Dyskeratosis Congenita : این نشانگان مرتبط با ژنتیک نیز می تواند منجر به کم خونی شود و احتمال خیلی زیادی برای ابتلاء به سرطان دهان و گلو در سنین پایین را سبب شود.

عامل ابتلاء که هنوز ثابت نشده است

  • بیماری رفلکس Gastroesophageal: برگشت اسید از معده و مری بنام رفلکس gastroesophageal نامیده می شود. این نشانگان، یک عامل ابتلاء شناخته شده برای سرطان مری است. این که آیا مورد یاد شده سبب افزایش احتمال ابتلاء به سرطان حنجره می شود یا نه، در دست بررسی است.

توجه: هر عاملی که سبب افزایش احتمال ابتلاء به بیماری باشد، عامل احتمال ابتلاء نامیده می شود. داشتن یکی از این عوامل، به معنی این نیست که شما سرطان خواهید گرفت و نیز نداشتن این عوامل نیز به معنی این نیست که شما سرطان نخواهید گرفت. اگر فکر می کنید که یک یا چند عامل از این عوامل را دارید، با پزشک خودتان درمیان بگذارید.

 

نشانه های سرطان حنجره

ممکنست تشخیص نشانه های اولیه سرطان حنجره دشوار باشد چون تست های روتینی در مورد سرطان حنجره وجود ندارد و ممکنست تا زمان رسیدن بیماری به مراحل پیشرفته، نتوان بیماری را تشخیص داد.

هنگامی که سرطان حنجره در دهانه حنجره شکل می گیرد، ممکنست تغییر صدا و خشونت صدا بوجود آید.

برخی از موارد، سرطان حنجره ممکنست تاثیر اندکی بر روی صدا داشته باشد. در این موارد نشانه های متدداول اینها هستند :

  • گلودرد مزمن

  • سرفه های ادامه دار

  • داشتن درد یا مشکل در بلعیدن غذا

  • گوش درد

  • مشکل در تنفس

  • کاهش وزن بی دلیل

  • بودجود آمدن برآمدگی در گلو (که ممکنست ناشی از گسترش سرطان به غدد لنفاوی باشد)

توجه: احتمال دارد که این نشانه ها در اثر مشکلاتی جز سرطان باشد. بهتر است که برای تشخیص دقیق با یک متخصص مشورت کنید.

 

تشخیص و ردیابی سرطان حنجره

اگرچه غربال گیری روتین برای سرطان حنجره معمولا توصیه نمی شود ولی چندین تست وجود دارد که در صورت وجود نشانه های این بیماری و استمرار آن می توان آنها را انجام داد.

تشخیص سرطان حنجره چگونه است؟

تست های تشخیصی زیر برای همه انواع سرطان های سر و گردن متداول می باشند :

پرونده پزشکی و معاینه بدنی: معمولا گام نخست در تشخیص سرطان، انجام یک معاینه کلی است. پزشک در باره نشانه هایی که بیمار دارد از او می پرسد. آیا بیمار عوامل شناخته شده ابتلاء به بیماری و نیز دیگر شرایط مربوطه را دارد یا نه. ممکنست که پزشک درخلال معاینه بدنی، علائمی از سرطان را در محفظه صدای بیمار بیابد، از قبیل موارد غیر طبیعی در دهان یا گلو و یا بزرگ بودن غدد لنفاوی در گردن.

اگر پزشک احتمال وجود سرطان را در بیمار بدهد، بیمار را پیش یک متخصص می فرستد تا آزمایش های دیگری هم انجام دهد. این متخصص ممکنست متخصص حلق و گوش و بینی باشد.

مشاوره تخصصی: متخصص با دقت همه سر و گردن از جمله غدد لنفاوی گردن را معاینه می کند تا ببیند که آیا علائم سرطان وجود دارد یا نه.

این معاینه ممکنست با استفاده از آینه باشد تا پزشک بتواند مناطقی را که بسادگی دیده نمی شود را نیز ببیند. دیگر روش ها که ممکنست برای معاینه محفظه صدا انجام شود، اینها هستند :

آندوسکوپی بینی (Laryngoscopy) به گونه ای غیر مستقیم: ممکنست پزشک آینه های کوچکی در پشت دهان بیمار قرار دهد تا بتواند گلو، بن زبان و محفظه صدا را بخوبی معاینه کند.

آندوسکوپی بینی (Laryngoscopy) به گونه ای مستقیم: ممکنست پزشک از Laryngoscopy فیبر نوری بهره بگیرد که یک لوله باریک قابل انعطاف و نورانی است که در درون دهان یا بینی قرار داده می شود تا بتوان با کمک آن حلقوم و پیرامون آن را دید.

ممکنست برای هر یک از این دو روش، پزشک یک داروی بیحسی به پشت گلوی بیمار اسپری کند تا از درد جلوگیری شود. چون کسانی که سرطان حنجره در آنها تشخیص داده شود، احتمال دچار شدن به سرطان های سر و گردن را نیز دارند، اینست که پزشک nasopharynx (بخش بالایی گلو که در پشت بینی قرار دارد)، دهان، زبان و گردن را معاینه می کند.

Panendoscopy : اگر پزشک احتمال سرطان را بدهد، احتمال دارد که معاینات بیشتری از سر و گردن انجام شود. برای انجام این معاینات، بیمار را در اتاق عمل بیهوش می کنند تا بتوان همه بدن او را مورد بررسی دقیق قرار داد. برای بررسی گلو، حنجره، مری و احتمالا نای و نایچه ها، از آندوسکوپ استفاده می شود. اگر توموری پیدا شود، پزشک نمونه هایی از آن را برمی دارد تا زیر میکروسکوپ بررسی شود.

بیوپسی: تنها با بیوپسی می توان تشخیص دقیقی برای سرطان حنجره بدست آورد. نمونه ای از بافت یا یاخته ها برای بیوپسی لازمست که باید پیش از درمان آن را انجام داد. انواع بیوپسی ها که معمولا برای تشخیص سرطان های سر و گردن از آنها استفاده می شود، عبارتند از :

بیوپسی همراه با شکاف: قطعه کوچکی از بافت منطقه ای که غیر طبیعی بنظر می رسد، بریده می شود. چون حنجره عمق زیادی دارد، برداشتن نمونه ها روش پیچیده ای دارد. بنابراین بیوپسی های این منطقه معمولا در اتاق عمل و با بیهوشی عمومی بیمار انجام می شود تا از درد جلوگیری شود.

با سوزن: یک سوزن خیلی ظریف به سرنگی متصل می شود تا یاخته ها را از تومور یا برآمدگی استخراج کند. این شیوه به ویژه برای چندین حالتی که می تواند برای سرطان حنجره وجود داشته باشد، انجام می شود.

تصویربرداری

اگر تشخیص سرطان حنجره داده شود، انواع گوناگونی از تصویربرداری ها وجود دارند که می توانند به تعیین وسعت بیماری کمک کنند. اگر پس از انجام بیوپسی هنوز پرسشی باقی مانده باشد، برای تعیین اینکه سرطانی وجود دارد یا نه، می توان از تصویربرداری استفاده کرد. انواع تصویربرداری هایی که معمولا برای سرطان حنجره استفاده می شود، اینها هستند :

عکس برداری با پرتو ایکس از قفسه سینه: می توان یک تصویربرداری با پرتو ایکس انجام داد که معلوم شود آیا سرطان به شش ها سرایت کرده است یا نه. تصویربرداری با پرتو ایکس معمولا یک روش سرپایی است و این بدان معناست که بیمار ناگزیر به بستری شدن در بیمارستان نیست. اگر نتیجه تصویربرداری موردی غیر طبیعی را نشان دهد، تست های بیشتری انجام خواهد شد.

فناوری کامپیوتری سی تی اسکن: با سی تی اسکن می توان اطلاعاتی در باره سایز همه تومورها و شکل و موقعیت آنها تهیه کرد و همچنین می توان بزرگ شدن غدد لنفاوی را که ممکنست دارای یاخته های سرطانی باشند، شناسایی کرد.

تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI): احتمال کم تری دارد که از MRI برای بررسی سرطان حنجره استفاده شود. MRI دید خیلی دقیقی بدست می دهد و به ویژه می تواند برای تعیین گسترش داشتن یا نداشتن سرطان از آن بهره گرفت، چه از بابت گسترش بیماری به دیگر نقاط گردن و چه از بابت گسترش آن به سایر بخش های بدن.

تصویربرداری با انتشار ذرات پوزیترون (PET): برای موارد زیر سودمند است: بیمارانی که در مورد آنها تشخیص سرطان حنجره داده شده است، تعیین اینکه آیا سرطان به غدد لنفاوی سرایت کرده است یا نه، تعیین بخشی که سرطان از آن آغاز شده است هنگامی که سرطان نخست در غدد لنفاوی یافت شود، کنترل همه بدن از بابت گسترش یاخته های سرطانی.

بلعیدن باریوم: در این روش که به عنوان "سری GL بالایی" نیز نامیده می شود، از یک نوشیدنی گچی رنگ استفاده می شود که از محلولی برپایه باریوم ساخته شده است و به یاخته های سرطانی در مری و بخش بالایی سیستم گوارشی این امکان را می دهد که با پرتوی ایکس دیده شوند. همچنین این تکنیک تصویربرداری می تواند نشان دهد که آیا سرطان موجود، مزاحم عمل بلعیدن است یا نه.

دیگر تست ها

آزمایش خون: آزمایش خون برای تشخیص سرطان استفاده نمی شود اما می تواند به ارزیابی سلامت کلی بیمار کمک کند و اطلاعات سودمندی را پیش از آغاز درمان برای پزشک فراهم سازد.

الکتروکاردیاگرام: اگر عمل جراحی به عنوان بخشی از درمان برنامه ریزی شده باشد، ممکنست پزشک گرفتن کاردیاگرام (EKG) را پیشنهاد دهد تا مطمئن شود قلب بخوبی کار می کند. تائید کارکرد درست شش ها نیز ممکنست مهم باشد که می توان این کار را با تست عملکرد شش ها انجام داد.

 

مرحله بندی سرطان حنجره

مرحله بندی سیستمی است که گستردگی سرطان را در بدن نشان می دهد. این فرآیند همچنینی نوع سرطان حنجره را آشکار می کند که بخشی کلیدی از تهیه برنامه درمان شخص می باشد.

مرحله بندی سرطان حنجره با ارزیابی بخش های کلیدی سرطان، اندازه، موقعیت و گسترش سرطان آغاز می شود. در ابتدایی ترین مرحله سرطان حنجره (مرحله 1)، سرطان محدود به حلقوم است. مراحل بعدی سرطان حنجره توسط رشد و گسترش بافت های سرطانی در همه بدن مشخص می شود (مرحله 4).

سیستم TNM

سرطان حنجره را با بهره گیری از سیستم TNM مرحله بندی می کنند که روش پذیرفته شده ای براساس سه بخش کلیدی می باشد :

  • تومور (T) سایز تومور اصلی را شرح می دهد.

  • غده (N) نشان می دهد که آیا در غدد لنفاوی سرطان وجود دارد یا نه.

  • جابجا شدن (M) نشان می دهد که آیا سرطان به دیگر بخش های بدن سرایت کرده است یا نه.

یک شماره (0-4) یا حرف X برای هر عامل تعیین می شود. شماره بالاتر به افزایش شدت بیماری دلالت دارد. مثلا امتیاز T1 نشان دهنده تومور کوچک تری نسبت به امتیاز T2 است. حرف X نمایانگر آنست که اطلاعات قابل سنجش نبوده اند.

هنگامی که T، N و M سنجیده شوند، مرحله کلی بیماری تعیین می شود.

مراحل سرطان حنجره

  • مرحله 1: تومور کوچک است (7 سانتیمتر یا کوچک تر). مثال: T1، N0، M0

  • مرحله 2: تومور بزرگ تر شده است اما همچنان در درون حلقوم باقی می ماند. هیچ دلیلی برای گسترش سرطان به غدد لنفاوی و یا بخش های دورتر بدن در دست نیست. مثال: T2، N0، M0

  • مرحله 3: تومور به فراتر از حلقوم سرایت کرده و ممکنست اکنون به بافت ها یا اندام های مجاور گسترش یابد. این سرطان ممکنست به غدد لنفاوی مجاور سرایت کرده باشد یا سرایت نکرده باشد. مثال: T1، N1، M0

  • مرحله 4: ممکنست تومور هر اندازه ای داشته باشد و به فراتر از حلقوم سرایت کرده باشد. احتمال دارد که سرطان به غدد لنفاوی یا دیگر بخش های گلو سرایت کرده باشد. مثال: هر T، هر N، M1

 

 
کاربر:
رمز:
لینک ها:    
   
 

پیشگامان
پیشگام
کارت فینگر
پردازش تردد